Румынско-русский словарь - stăpînire

ri s.f. 1. владение п.;обладание п.;

a intra în stăpînire — вступить во владение;a avea în stăpînire — владеть;а lua ceva în stăpînire sau a pune stăpînire pe ceva — овладеть чём-л.;

захватить что-л. 2. господство п., владычество n. 3. (autoritate de stat) власти pl.;

// stăpînire de sine — самообладание;a avea stăpînire asupra cuiva — иметь власть над кем-л.